พุงพวง, พุงพ่วง หมายถึง ว. พุงพลุ้ย.
น. พุงโตด้วยเป็นโรค.
ก. ซัดไป เช่น พุ่งหอก พุ่งกระสวย, อาการที่ปล่อยออกไปโดยเร็วเช่น พุ่งตัว พุ่งหมัด, มุ่งตรงไป เช่น พุ่งความสนใจ, อาการที่น้ำหรือไฟพวยพุ่งออกไป เช่น น้ำพุ่ง แสงไฟฉายพุ่งเป็นลำออกไป;(ปาก) สุ่ม ๆ เช่น พูดพุ่งไป.
ก. พุ่งตัวพร้อมกับเหยียดแขนทั้ง ๒ ไปข้างหน้า.
(สํา) ก. ทําพอให้เสร็จไปโดยไม่มีเป้าหมายหรือโดยไม่คํานึงว่าใครจะเดือดร้อน.
น. กรีฑาประเภทลานอย่างหนึ่ง เล่นโดยการจับแหลนพุ่งไปข้างหน้าให้ไปได้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้.
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis siamensis Kurz ในวงศ์Capparidaceae ผลคล้ายกุ่มบกกินได้และใช้ทํายาได้.
ดู บ่าง.